En we gaan nog nie naar huis…! :)

Bijlange nie, bijlange nie…
Lieve mensen, ik weet niet of jullie het daar in het verre (en koude) Belgenland hebben gemerkt, maar maand één zit erop! We beginnen aan maand twee! En met volle goesting he!
(vandaag zijn Bianca en ik aan onze stage begonnen, dus misschien kan ik da beter onder voorbehoud zeggen :) Grapje zenne!)

Doordat ik vorige keer geen zin en tijd had om aan mijn blog te werken, zal mijn relaas nu over een hele week gaan. Ik hoop dat jullie het kunnen volhouden, maar ik beloof da’k het nie te lang zal maken! :)
Dan vliegen we’r maar ineens in he, we beginnen bij:

Maandag 02/03

Maandag hebben we de laatste AVI-niveaus afgenomen. Ik denk dat we nu in’t totaal nog vijf leerlingen moeten testen, zij waren afwezig toen we aan hun klas bezig waren. Normaal gezien zouden we een bespreking met meneer Paulus moeten hebben over ons stagevoorstel dat we de vorige week hadden ingediend, maar dit is er niet meer van gekomen. Geen probleem, we hadden genoeg werk met de AVI-niveaus… Of toch tot net na de pauze… :) Daarna gaven we onszelf nog een paar klusjes, zodat we toch niet met onze duimen zaten te draaien.
In de namiddag is er niet veel gebeurd, niet veel te vertellen dus.

Dinsdag 03/03

Dinsdag hebben we de geplande bespreking met meneer Paulus gehad. Ons stagevoorstel moest nog wel een beetje aangepast worden, we zouden pas volgende week met onze stage beginnen in plaats van deze week. De afname van de AVI-niveaus duurde langer dan we voorzien hadden.
Na de bespreking namen we de vierde klas met z’n tweetjes over. De juf van deze klas was afwezig. En wij hadden toch niets anders te doen dan te observeren. Amai, wa is da een drukke klas, ik zie er al niet echt naar uit om daar les te geven… Maar ja, da moet ook gebeuren, gewoon proberen duidelijke regels af te spreken zeker? Dit was echt ne vermoeiende dag..
In de namiddag is er weer nie veel gebeurd, ik heb weer niet erg veel te vertellen.
’s Avonds was er een feestje voor een tante van de overburen, zij werd 60. Sharon, Tineke en Evi besloten om met de overburen mee te gaan. Ellen, Bianca en ik zagen dat niet zitten, wij kruipen in de week graag op tijd in ons bed. Veel kan ik jullie daar dus ook niet over vertellen, aangezien ik er niet bij was… :)

Woensdag 04/03

Woensdag hebben Bianca en ik de tweede klas overgenomen. Gelukkig kwam de juf na een tijdje opdagen. Daarna heb ik geobserveerd in de tweede klas en de juf een beetje geholpen. Ik liep rond in de klas om te zien of de leerlingen goed aan het werk waren en om ze een beetje aan te sporen. Sommige leerlingen krijg je dus echt niet aan het werk! “Ik heb geen balpen, juf” “Ga er dan een vragen aan je juf, of leen er een van je klasgenootjes.” Het probleem is ook vaak dat ze de oefeningen niet in een werkboek kunnen maken, maar dat ze alles van bord moeten overschrijven eer ze aan hun oefeningen kunnen beginnen. Sommige kinderen schrijven dan gewoon niets op, of doen dat zo traag dat ze aan het einde van de les maar een paar oefeningen hebben overgeschreven. De rest wordt dan niet ingeoefend. Dit is echt een van de grootste problemen. Dat en tucht, maar daar gaan we ook aan proberen te werken…
In de namiddag maar weer niets gebeurd, da is weer handig voor mij, want dan moet ik nie al te veel typen.. :)

Donderdag 05/03

En dan tot slot donderdag: Donderdag hebben Bianca en ik weer geobserveerd. Zij de eerste klas en ik de tweede klas. Na de pauze kwam de juf van de vijfde klas even vragen of ik haar klas wou overnemen. Ze moest even weg, maar had oefeningen op bord geschreven die de leerlingen moesten maken. Toen ik in de klas aankwam, waren de meeste leerlingen niet bezig aan hun oefeningen. Een aantal kwamen met het excuus dat ze hun oefeningen al hadden gemaakt. Maar wanneer ik dan hun schrift vroeg om dit na te kijken, bleek dat helemaal niet het geval te zijn.
Het was eigenlijk een vrij drukke klas, hoewel alle juffen vinden dat de vijfde klas de rustigste klas is van de school. Ze zullen waarschijnlijk “’t stagiaireke” willen testen zeker? Ik heb geprobeerd om hen allemaal aan het werk te krijgen, en dat is me nog gelukt bij een groot aantal. Heb ook nog eventjes een gesprekje met een aantal leerlingen gevoerd, toen waren ze ook rustig, gelukkig.. :)
Na een tijdje was ik rustig met een van de leerlingen, die wat meer uitleg vroeg, bezig. En plots vliegt er een meisje op een jongen en begint hem te slaan en te boksen, echt niet normaal.. Da had ik nog nooit gezien, nog nooit! Dus ik probeer ertussen te komen, ik gooide me er praktisch tussen, maar de andere leerlingen stonden er ook allemaal al rond, dus was het niet simpel om tot bij de vechtende leerlingen te geraken. Ze bleven vechten en kwamen al vechtend in de vierde klas terecht. (de vijfde klas deelt een lokaal met de vierde klas. De twee klassen zijn enkel gescheiden door een dun houten wandje.)
De juf van de vierde klas kwam er ook tussen (ze gooide zich er ook bijna op) en haalde de twee leerlingen uit elkaar. Waar ik enkel nog maar van gehoord, gebeurde toch. De juf sloeg de aanzetter van het gevecht. Ik had niet gedacht da’k er zo van onder de indruk zou zijn, maar da bleek toch wel het geval te zijn…
Heel de school stond op stelten door de vechtpartij. Er waren veel leerlingen uit de klassen gelopen om te komen kijken wat er aan de hand was. Allemaal ramptoeristen…
Ik heb gelukkig mijn leerlingen terug in hun lokaal gekregen en het is daarna nog vrij rustig geworden. Een aantal leerlingen vonden het gevecht blijkbaar heel grappig. Maar ik kon er echt nie mee lachen, ik was er echt van onder de indruk…
De vechtende leerlingen zijn naar huis gestuurd. Ze hebben even een gesprek gehad met een leerkracht, waarschijnlijk om allebei hun verhaal te doen.
Gelukkig ging daarna de bel al vrij snel. Tegen dan was de juf van de vijfde klas ook terug aanwezig, zij werd op de hoogte gesteld van wat er was gebeurd.
De school was vroeger gedaan omdat we nog een vergadering hadden. Bianca en ik stelden ons project aan de leerkrachten voor en vroegen naar hun mening. We hebben nu wel een beter beeld van hoe we ons project juist kunnen toepassen. We hopen dat alles goed gaat verlopen (natuurlijk hopen we dat) en dat het hoekenwerk een beetje aanslaat bij de leerkrachten.
Ik heb trouwens ook m’n lesonderwerpen voor volgende week gekregen. Echt heel weinig ten opzichte van bij ons zenne..
Zo, weer bij de namiddag aanbeland, weer niet al te veel gedaan… :)
’s Avonds ging onze overbuur Wesley saotosoep voor ons koken. Hij zou om 18u naar ons komen om te beginnen koken. Maar toen ik thuis kwam van het cybercafé (na 18u), nog geen spoor van Wesley… Ik denk dat het zo rond 20u was dat we Wesley hebben opgebeld om te vragen waar hij zat. Blijkbaar was hij aan het slapen. Maar hij kwam er gelukkig al vrij snel aan. Het koken zelf heeft ook nog wat tijd in beslag genomen, saotosoep maak je niet op één, twee, drie. Maar toen het eten eindelijk klaar was, was het echt wel het wachten waard! Amai, da was lekker. Maar het vulde ook wel enorm hard… :)
Daarna, rond twaalf uur, half een, zijn we naar Havana Lounge geweest (deze keer wél). :) Op donderdag moet je geen inkom betalen, dus zat het er lekker vol. De muziek was ook veel leuker dan in Zsa Zsa Zsu, veel meer verschillende types muziek. ’t Was er wel super warm, amai, da was puffen zenne.. Maar echt een coole lokatie: Je gaat een hele hoop trappen naar boven en dan kom je op een groot terras, waar je kan zitten en waar een kleine bar is. En dan kan je ook nog binnen om te dansen en binnen is er dan ook nog een (grote) bar. ’t Was dan wel geen inkom, maar naar Surinaamse maatstaven vrij duur voor het drinken. Als je da omrekent, valt da eigenlijk kei goe mee, maar da mogen we eigenlijk nie doen… :) We passen ons aan het leven hier aan..
We zijn vrij snel terug naar huis gegaan, om 3u al. Maar Roché, die met een van de auto’s reed, moest de volgende dag werken en dus vroeg opstaan. Ik vond het niet zo erg, dan had ik tenminste nog genoeg slaap. Ik word hier altijd vrij vroeg wakker.

Vrijdag 06/03

Vrijdag zouden we naar de Saramaccastraat trekken om hangmatten te gaan kopen. Dus we vertrokken met z’n allen met de fiets. Maar nog voor we de straat uitwaren, begon het te regenen. Bianca en ik besloten dan maar terug te draaien en naar huis te gaan. We hadden nog werk genoeg voor school. We hadden nog lessen uit te schrijven. Daar hebben we ons dan maar mee bezig gehouden.
Rond 18u belde de rest of we naar ’t Vat kwamen om daar iets te eten. Bianca en ik ruimden dus onze spullen op en bekeken onze rijweg. ’t Vat is helemaal aan de andere kant, dus we moesten eerst goed zien hoe we moesten rijden he.. :) Maar natuurlijk staan eenrichtingsbanen niet aangegeven op een kaart. Toen we er bijna waren, stonden we ineens voor een eenrichtingsstraat. Dan maar zelf onze weg zoeken door de stad.. En goed dat dat is gelukt! :) Het heeft enkel een beetje langer geduurd eer we er waren. Toen we dan eindelijk waren aangekomen, bleek dat de andere groep er ook zat, gezellig dus! :)
Ik at een Vatburger, ne hamburger met alles erop en eraan. En lekkere frietjes!
Na het eten gingen we al snel terug naar huis, Tineke had nogal wat last van haar voet. Dat heb ik je nog niet verteld, Tineke had een tijdje terug eerst een wondje op haar voet dat niet genas en is beginnen ontsteken. Het zag er echt vies uit, amai… Daarna had ze nog wat muggenbeten opengekrabd en die zijn ook beginnen ontsteken. Eerst begonnen die muggenbeten te zweren, echt goor. Maar nu heeft ze dus een ontsteking op hare enkel en voet. Ze is gelukkig al naar de dokter geweest, maar dan moest ze zalf gaan laten maken en die kan ze maandag pas gaan ophalen, spijtig genoeg… ’t Was echt een heel goor zicht, die voet en enkel. Ik heb al een chance geen last van mijn opengekrabde muggenbeten. Want krabben dat ik doe! Nog nooit zoveel muggenbeten opengekrabd.. :)
Toen we aan het eten waren, kreeg Evi een bericht van Roché dat er een postbode was langsgekomen met een pakje voor mij. Maar blijkbaar mag je da hier nie zomaar afgeven aan de buren, ik moest thuiszijn. Dus toen we thuiskwamen, vertelde Lesley (de oom van Roché) dat de postbode was langsgekomen, maar dat hij dan nog wel eens zou terugkomen. Wanneer ik dan weer niet zou thuiszijn, zou ik het pakje in het postkantoor kunnen oppikken. Ik ben kei benieuwd wat het is! En vooral van wie het is! Jullie kunnen allemaal veel te goed geheimen bewaren… :) Nu ik dit alles schrijf, is het zaterdagavond, dus dan zal ik nog even geduld moeten hebben… :( :)
’s Avonds was er dan nog het plan om terug naar’t Vat te gaan, want er was daar weer zo’n straatfeestje.. Maar da’s er nie meer echt van gekomen, ik was zowiezo al te moe, en de rest blijkbaar ook… Ik heb die avond niet echt meer veel nuttigs gedaan. Na een tijdje vroeg Bianca me om even te helpen met het inkleuren van de tekeningen van de klasregels die we hebben opgesteld voor in de eerste en tweede klas, nog iets nuttigs dus. Daarna hebben we toch nog een filmpje gezien. Deze keer werd het Hancock. De eerste paar beelden die’k zag, vond ik enorm overdreven, maar gelukkig viel de film nog wel mee.. :) Ik heb zelfs een paar dingen die in de film zouden gebeuren, kunnen voorspellen.. :) Jeuj me!!
Daarna eindelijk in bed gekropen, ik was pompaf… Maar natuurlijk lees ik voor het slapengaan nog even. Deze keer niet al te lang, want mijn ogen vielen echt dicht.

Zaterdag 07/03

Zaterdagochtend begon niet zo heel goed. Toen ik bovenkwam, bleek dat er net een discussie was geweest over de kamerindeling. Heel spijtig (en lastig) om zo je dag te beginnen. (maar ondertussen is da al opgelost geraakt)
Bianca, Ellen en ik hadden vrijdag al afgesproken om zaterdagochtend naar de stad te trekken om hangmatten en zo te kopen, de rest had dat vrijdag al gedaan en Ellen moest nog wat anders hebben.
De rest ging naar de zoo met Roché. Ik vond het niet eecht erg da’k nie meekon, we hebben nog twee maanden en die moeten we ook nog met activiteiten weten te vullen he.. :)
Dus wij naar de stad met het busje, we hadden geen zin om te fietsen. In de stad zijn we dan opgesplitst, Bianca en ik naar de Saramaccastraat en Ellen op zoek naar plastiek om over de tafels te leggen, zodat ze kan verven op school.
Bianca en ik vonden al gauw onze goesting. We kochten ook ineens een muskietennet voor over de hangmat, voor het geval we ze mee zouden nemen op ons uitstapje volgende week. We waren in het winkeltje geweest waar de rest vrijdag ook hun hangmatten was gaan kopen. De man van de winkel was enorm behulpzaam, hij wist nog dat de rest vrijdag was langsgekomen en ons had gestuurd. Hij had eigenlijk vrij veel keuze van hangmatten, da was moeilijk om te kiezen zenne…
Bij het afrekenen deed hij vrij zenuwachtig, echt grappig…:) We kregen bij de hangmatten nog een “zakdoek” met de vlag van Suriname, echt leuk! Dus dan heb ik nog een souveniertje.. :)
Na de hangmatten waren de panji’s aan de beurt. Een panji is een omslagdoek die in het binnenland veel wordt gedragen. Wanneer je volwassen bent, krijg je een panji. In het binnenland lopen de mensen (zowel mannen als vrouwen) vaak met hun bovenlichaam bloot; Het bovenlichaam is niet belangrijk, hier wordt niet zozeer naar gekeken. Waar wij onze borsten zouden bedekken, bedekken de binnenlanders hun knieholtes. Wanneer je dus in het binnenland bent, wordt aangeraden een panji te dragen, zodat je knieholtes bedekt zijn.
Bij de panji hoort ook nog een hoofddoek. Met deze hoofddoek kunnen de vrouwen communiceren. De manier waarop de hoofddoek is geknoopt, kan een boodschap overbrengen. Echt heel knap allemaal.
Je koopt een panji best bij een vrouw op straat. Wanneer je deze in een winkel zou kopen, zou je veel te veel betalen. (op straat: 50 SRD voor panji en hoofddoek)
De vrouwen zaten allemaal samen en lieten ook allemaal samen hun doeken zien. Lekker druk dus. Net zoals: “Kijk eens hier, kijk eens hier!!!” Allé, daar kwam het toch wel op neer. :)
Toen we onze panji hadden uitgekozen en betaald, wilde Bianca nog even langs Steps, dé schoenenwinkel. Dus wij op zoek naar die winkel. Hier kwam mijn oriënteringsvermogen weer héél goed van pas. Het begint echt goed te lukken! :)
Toen we daar waren aan’t rondkijken, belde Ellen dat ze klaar was, ze zat in een winkeltje aan de overkant van Steps. We spraken af in Steps, want Bianca was nog niet klaar met kiezen.. :)

Daarna moesten we nog een bank vinden waar je euro’s kon afhalen, want we zouden ons tripje naar Brownsberg al gaan betalen, maar Ellen en Bianca hadden geen euro’s. Dus wij op zoektocht naar een bank waar je euro’s kon “pinnen”. Hier kwam mijn oriënteringsvermogen weer goed van pas. We vonden de bank heel snel, jeuj ik (weer)! :) Maar je kon er geen euro’s afhalen. ’t Was ondertussen beginnen gieten, dus we schuilden nog even bij de bank. Een vrouw vertelde ons dat je bij De Surinaamsche Bank wel euro’s zou kunnen afhalen, dus wij daarheen. Hier ook geen euro’s te pinnen.. :) Maar gelukkig was het niet meer zo aan het regenen. Van De Surinaamsche Bank trokken we dan naar’t Vat, we hadden dorst en honger. Maar da’s eigenlijk nog wel een eindje wandelen en zo’n hangmat weegt wel wat, amai. Eindelijk bij’t Vat aangekomen dronken we wat, want we wilden ineens ons tripje gaan vastleggen. Maar eigenlijk hadden we alle drie toch veel honger, dus aten we toch maar ineens. Ik at een tosti met kaas en deelde samen met Bianca een portie garnalen (scampi’s in een korstje gefrituurd), lekker… :)
Toen we dan gedaan hadden, was het aan’t regenen, dus zijn we nog maar even blijven hangen..
’t Heeft echt lang gegoten. ’t Was echt niet ver van’t Vat naar da bureau waar we gingen betalen, maar hadden we da in die regen gedaan, waren we zeiknat geweest… Toen het dan eindelijk stopte met regenen, gingen we snel naar het bureau. Daar betaalde ik voor mezelf en Bianca, want ik had wel genoeg euro’s bij en had al gezegd da’k wel even voor Bianca zou voorschieten.
Ons tripje bestaat uit een driedaagse Brownsberg, Berg en dal en Stone Island. Wat dat allemaal juist inhoudt, zal ik jullie na de trip zelf weten te zeggen, want heb er eigenlijk nog geen idee van.. :) Ik zie er in ieder geval naar uit!
Toen het eindelijk geregeld was, want da duurde wel ff, belden we een taxi op om naar huis te gaan. Als we de bus zouden hebben genomen, moesten we eerst nog een heel eind wandelen en da zagen we echt niet zitten met die hangmatten…
Thuis aangekomen, moesten we nog even beslissen wat we juist gingen eten, er was niets gehaald om te eten (de winkelmensen en de koks hebben het deze week al heel makkelijk gehad zenne). Ik bedacht dat er hier in de buurt een klein eethuisje is waar we al eens bakabana (bakbananen) hadden gekocht en waar ze normaal ook bami en nasi verkochten. Daar gingen we dus eten halen. (allé, ik zeg nu wel “we”, maar Tineke en Bianca zijn ons eten gaan halen.) Zo’n eethuisje noemen ze hier dus een waroeng.. Eventjes een klein feitje.. :) Na’t eten moesten we gelukkig nie afwassen, het bestek was plastiek, dus konden we da na gebruik gewoon weggooien. Dus geen werk voor de koks, maar ook geen werk voor de afwassers, woohoow! Enkel de “winkelmensen” zijn het eten gaan halen…

’s Avonds hebben we nog even een vergadering gehouden over de discussie van ’s ochtends en hebben we een paar duidelijke afspraken gemaakt. Als we ons er gewoon aan houden, zal alles wel goed blijven gaan, of dat hoop ik toch.. :) Morgen verhuizen we. Ik ga dan bij Bianca in de kamer slapen en Ellen en Tineke kunnen dan apart slapen.. Ik ben eens benieuwd of ik goed ga kunnen slapen.. :)

Zondag 08/03

Vandaag heb ik (en Bianca ook) praktisch de hele dag voor school gewerkt. Bijna niets bijzonders gebeurd, buiten het feit dan dat de man van het bureau waar we ons tripje hadden geboekt, belde om te zeggen dat we meer moesten betalen. ’t Was niet enorm veel meer, dus da zagen we allemaal nog wel zitten en het tripje gaat dus nog gewoon door! Ik zie er al enorm naar uit!

Vannacht slaap ik trouwens voor het eerst met Bianca op een kamer, spannend… :)

En morgen beginnen we met het lesgeven, ook spannend zenne, het gaat er helemaal anders aan toe dan bij ons in België…

Het heeft vandaag trouwens de hele dag geregend, de term ‘regenseizoen’ begint door te dringen.. :)

Maandag 09/03

Als ik gisteren zei dat de term regenseizoen begon door te dringen, dan is deze nu wel COMPLEET doorgedrongen.. :)
Vanmorgen zijn we opgestaan en het goot! Het water viel met bakken uit de hemel. En wanneer we naar de straat keken, zagen we dat er zich voor onze deur al een hele plas had gevormd. Daar geraakten we dus al niet droog doorheen. Tijdens het ontbijt waren we al aan’t overleggen of we wel naar school zouden kunnen gaan.
Na het ontbijt, wanneer we naar de straat keken, stond ze echt compleet blank. Wanneer je je op straat zou wagen, zou je tot aan je knieën in het water staan.
We belden dan maar naar meneer Paulus en nog voor Bianca (die eigenlijk belde) kon zeggen waarvoor ze belde, begon hij al te lachen en zei hij dat we waarschijnlijk niet op weggeraakten. We mochten dus thuis blijven tot het stopte met regenen en het water weggetrokken was. We zijn nu bijna drie uur verder en het is nog steeds niet gestopt met regenen en het water is bijlange nog niet weggetrokken. Dit wordt dus een rustig dagje!
Wat gaan we dus nog doen? Een beetje voor school werken, iets te eten halen, een filmpje zien, wat eten, een kruiswoordraadsel oplossen, koken, eten, misschien lezen, waarschijnlijk nog wat eten… :)

En wat heb ik vandaag geleerd?
• Wanneer het echt begint te regenen, blijft het regenen.
• Scholen zijn erg flexibel op het vlak van al dan niet naar school komen door een stortbui en overstroming.
• Ratten zwemmen hier ook.
• Straathonden zijn slim en gaan schuilen voor de regen.
• Auto’s kunnen vloedgolven veroorzaken.
• Dit is de ergste overstroming in 25 jaar.

Blijkbaar zijn er al twee auto’s omgekanteld om de hoek. Dus we hebben het niet gezien, maar Wesley vertelde het net… Eentje was een vrachtwagen met melk (in zakjes), die is al door verschillende mensen mee naar huis genomen.
De andere was een auto waarin een vrouw en haar baby zaten, de militaire rampbestrijding is ze komen bevrijden. Al een geluk is er niets ernstigs gebeurd.

Zo, veel valt er voor de rest niet te beleven (buiten dan alle waterpret), nu alleen nog maar hopen dat ik droog in het cybercafé geraak om deze blog te posten…

Tot binnenkort lieve vrienden en familie!

(vrijdag kom ik trouwens niet online, want dan zit ik op Brownsberg, het zal dus donderdag worden… Tot dan!)