Hobbel, bobbel, spauw :) - Blanche Marievallen

Zaterdag 11/04

Zaterdag moesten we echt véél te vroeg opstaan, da was echt pijnlijk… Snel even de laatste spulletjes pakken, een boke smeren en we konden op stap. Toen we dan om iets voor vijf uur op het onafhankelijkheidsplein, de plaats van afspraak, aankwamen, was er nog niet veel volk. Twee mensen van de organisatie en ik denk vijf “toeristen”. Dan maar wachten op de rest!
Om vijf uur moesten we verzamelen, om half zes zouden we ten laatste vertrekken. Wel, ze hadden da beter nie gezegd, want ik denk da we uiteindelijk pas om zes uur zijn vertrokken. En dan op weg voor een lange (!) rit. Vijftien uur zouden we onderweg zijn. Vijftien lange uren…
We stopten eerst in de buurt van Zanderij. Heel even de benen strekken en dan reden we verder. We kwamen op een Laterietweg (waaruit Bauxiet wordt gewonnen, waaruit weer Aluin wordt gewonnen, waarvan aluminium wordt gemaakt :)), en dan begon het hobbelen. Een hele dag in een busje zitten, lekker ongemakkelijk, en dan nog eens een hele tijd door elkaar worden geschud.
Beeld je het slechtste weggetje in dat je ooit met de auto hebt gedaan. En beeld je dan in dat je daarover vijftien uur moet rijden. Dat was onze ervaring! :)
We kregen een tijdje later ontbijt (een soort koffiekoeken) bij een brug met een mooi uitzicht. Na even van het uitzicht genoten te hebben en de brug te zijn overgewandeld, trokken we weer verder. Ons middageten nuttigden we in Witagron, een dorp waar Diego, Jon en Steven (alledrie van de organisatie) van afkomstig zijn. Lekkere nasi met kip!
We bleven maar rijden, of zo leek het toch… Toen het donker werd en we bij een heel gammel brugje kwamen, moesten we allemaal uitstappen en te voet verder gaan. De bussen zouden dan alleen over het bruggetje rijden. Het ding was, het was donker, en ’s avonds is er meer kans om slangen tegen te komen. We waren er dus geen van allen echt happig op om in het donker verder te ploeteren. :) Maar’t is allemaal zonder incidenten verlopen. Niemand heeft een slang gezien. De enige dieren die we wel zagen, waren vleermuizen, maar daar moet ge nu ook gene schrik voor hebben he! :)
Ik moet toch wel even melden dat we in het beste busje zaten! Misschien niet het beste que comfort, maar ons busje geraakte op het einde de hellingen wel op, waardoor we zeker een uur voor de anderen aankwamen. Blijkbaar geraakten hun busjes de helling niet op.
We hadden dus tijd genoeg om onze bagage te nemen en onze hangmatten te installeren. Een goed plekje uitzoeken en dan maar hopen dat je goed gaat slapen he. :) Maar da was gelukkig wel zo. :)

Zondag 12/04

Zondag moesten we om acht uur al weer aan het ontbijt staan. Eindelijk eens de plaats waar we sliepen in het daglicht kunnen zien. We zaten echt recht aan de rivier. Die konden we ’s nachts al wel horen, maar we hadden ze nog niet goed gezien. We zaten net in de bocht van de rivier. Een aantal mensen besloten dus al om ’s morgens vroeg in de rivier te gaan baden. Dat leek mij nu net iets te fris, dus heb ik da maar niet gedaan. Op naar het ontbijt!
’t Was in ieder geval lekker ontbijt! Eitjes met kaas en ui, hardgekookte eitjes en boterhammen die je met pindakaas, choco, kaas en confituur kon beleggen.
Na het ontbijt waren we ongeduldig om te horen wat de plannen nu eigenlijk waren. We waren helemaal niet zo goed ingelicht over de dagindeling.
In de voormiddag zouden we een aantal vallen (of stroomversnellingen) gaan bezoeken en in de namiddag zouden we een paasei-zoektocht gaan doen in de buurt. Spannend!!
Wij trokken met onze gids eerst naar de Blanche Marievallen, heel indrukwekkend om te zien! Da was wel wat groter dan die op Brownsberg.. Maar ja, dit was dan ook midden in een rivier, echt een heel mooi en spectaculair zicht. Bij de Blanche Marieval mochten we even in het water, maar niet te ver want de stroming was echt wel heel sterk! Dus even verfrissen, wat badderen en we vertrokken weer naar de volgendde val.
Dit bleek echter niet echt een val te zijn, we maakten een kleine klim en kwamen boven aan de Blanche Marieval uit. Daar had je een uitzicht over een schijnbaar rustige rivier die tientallen meters verder de dieperik in stortte. Leuk om te zien, maar niet spectaculair.
Dus gingen we weer terug naar beneden, waar we de keus kregen tussen Kindersoela of Massagevallen. De Massagevallen zeiden ons allemaal wel wat meer, dus gingen we daar naartoe. En inderdaad, het waren echt massagevallen, amai.. :) De stroming was er ook vrij sterk, dus ben ik niet zo ver het water in gegaan. Maar’t was wel weer heel leuk om daar te zitten en te genieten van de omgeving. Suriname heeft echt prachtige natuur!
Toen we na ons bezoek aan de Massagevallen weer terug waren, waren we weer voor de andere groepen terug. We hadden dus nog wat tijd voor we zouden eten. En wat doe je dan? In de rivier gaan zitten natuurlijk!!! :)
’s Middags aten we weer heel lekker. Daarna kregen we de hele middag vrij, tot vijf uur, wanneer we moesten verzamelen voor de paaseierenzoektocht. Ellen, Joachim en ik hebben dan maar wat zitten kaarten en lezen tot het eindelijk tijd was om te verzamelen. Ik vond het wel spijtig dat onze dagen niet wat voller waren gepland, maar ja, we nemen het hoe het is he!
We waren met een hele grote groep, wel zestig man. Dus toen we op zoek gingen naar de paaseieren hadden de eerste dertig man alles al gevonden eer de rest er was. Niet erg goed georganiseerd, maar ja. En heel spijtig dat het geen chocolade eieren waren, maar hardgekookte. Maar ja, chocola is hier wel erg duur. ’t Was een beetje teleurstellend. Toch wel heel de organisatie. Ik had zo al een aantal oplossingen voor “problemen” die we onderweg zijn tegengekomen. Ik zal hier later komen wonen en trips naar het binnenland organiseren he. :)
’s Avonds aten we bami, lekker! Maar toch nie zo lekker als de bami die we thuis (in Paramaribo dus) al hebben gegeten…
Na het eten was het jungle disco. Maar eerst werden er stoelendansen gehouden. Eerst voor de meisjes, dan voor de jongens en dan nog eens voor de organisatie. Na twee stoelendansen had ik het wel gezien en ben ik gaan slapen. De elektriciteit was ondertussen ook nog uitgevallen, dus ja, ik had nie meer veel zin. Wel eerst nog ontdekt dat er twee mannen uit Ekeren bij waren! De wereld is klein!!! :) Wie weet kom ik ze thuis nog wel eens tegen… Wie weet…

Maandag 13/04

Maandag stond ik goed op tijd op en ben ik in de rivier gaan baden. Het water viel qua temperatuur eigenlijk kei goe mee! Ik was dus al helemaal wakker en opgefrist vooraleer de rest wakker was en opstond. The early bird catches the worm, zeggen ze toch? :)
Na het ontbijt bleek dat er in de voormiddag niets was gepland. Dan maar wat gaan lezen aan de rivier. Daarna opperde Joachim het plan om nog eens naar de Blanche Marievallen te gaan kijken, wat ik een heel goed idee vond. We trokken dus met een klein groepje en gewapend met onze handdoeken naar de vallen. Joachim, een ander meisje en ik gingen helemaal tot aan Blanche Marie, de rest bleef bij de Massagevallen plakken.
’t Was de tweede keer nog steeds even spectaculair als de eerste keer! En deze keer hadden we de val helemaal voor ons alleen, geen volk te bekennen. Dus hebben we daar even staan genieten van het uitzicht, wat foto’s en weer terug. Onderweg kwamen we langs de Kindersoela en besloten we daar ook eens te gaan kijken. We waren er nu toch, dus waarom niet he! :) De Kindersoela was niet zo indrukwekkend, maar je kon er wel lekker baden denk ik. Niet dat we dat gedaan hebben zenne. Weer even van het uitzicht genoten en terug naar de Massagevallen. Toen we daar aankwamen was er wel wat meer volk ineens. Maar da heeft me er niet van weerhouden om van het water en het lekkere weer te genieten. Deze keer ben ik wel wat dieper de rivier ingeweest, het was best wel leuk om op een steen te gaan zitten en de rivier tegen je rug te voelen beuken. Lekker ontspannend.
Ik heb wel een snee in de zijkant van m’n hiel door een scherpe steen, lekker pijnlijk bij het wandelen.
Dan om half twee werden we terug verwacht voor het middageten. Na het eten werden we weer ingelicht over de rest van de dag. Om half vier werden we verwacht voor een avontuurlijke tocht naar de El Doradoval. En wat doen we dan om ons wa bezig te houden? Kaarten! :)
De tocht naar de El Doradoval was wel leuk, ook al was het weer in grote groep. Eerst wandelden we een heel eind, over een pad dat vrijwel overwoekerd was. Daarna moesten we de rivier oversteken, door ons al zwemmend voort te trekken aan een touw. De stroming was echt wel de moeite, dus avontuurlijk was het wel! :) Daarna nog een eindje wandelen en toen kwamen we de val tegen. Echt knap om te zien! Toch bangelijk dat zo’n dingen worden ontdekt he, en hoe ze worden ontdekt… Natuurlijk heb ik er geen foto’s van, anders zou m’n camera worden verzopen op weg naar de val.
Na weer even een tijdje bij de val te hebben gezeten konden we terug naar de overkant zwemmen. We hebben bijna heel de weg alleen gewandeld. Wat wel eens fijn was, zonder zo ne grote groep. Hebeen beetje gesocialised met andere Belgische meisjes, ook wel eens leuk, zo komt ge nog wa te weten he.
’s Avonds hebben we weer heel lekker gegeten, twee soorten aardappelsla (huzarensla en…) en koolsla, met lekkere kip, om maar eens iets anders te eten. :) Heb wel te veel gegeten, maar soit, soms mag da wel eens.
Daarna was’t weer jungle disco, waar ik weer nie veel zin in had, dus ben maar wa gaan lezen in m’n hangmat. Lekker rustig… :) Op tijd gaan slapen, om de volgende dag uitgerust aan het ontbijt te staan!

Dinsdag 14/04

Op dinsdag zouden we om 8u terug naar huis vertrekken. Om 7u zou het ontbijt zijn en om 7u30 zouden we de bagage inladen. Yeah right. Om 7u was er nog lang geen sprake van ontbijt en om 8u was nog iedereen aan het ontbijten. Dus we zijn uiteindelijk om 9u40 vertrokken. Hiphoi, nog 15 uur te rijden, hoe laat zouden we pas thuis zijn???
De terugrit bleek al een chance niet ZO lang te duren. We waren rond half elf terug op het onafhankelijkheidsplein. Ik was weer helemaal wakker door de muziek die de laatste drie kwartier nog op de bus werd gedraaid. En maar meezingen! :) Leuke sfeer die er in onze bus hing. Maar ja, wij waren dan ook de coole koe-bus he.. Wa kan je dan verwachten? :) Op onze laatste stop was Ellen langs een winkelte gegaan en teruggekomen met twee lekker frisse Chillers.. ZALIG! Amai, ik ga echt moeten afkicken als ik terug in België ben zenne.. :)
Maar allé, terug op het plein aangekomen, taxi gebeld, bagage gezocht en naar huis!
De thuisblijvers bleken nog wakker te zijn, dus heb ik daar nog maar een babbeltje mee gedaan voordat ik echt te moe was en in m’n bed kroop. Het was een fijne uitstap.

Zo, dat was weer mijn relaas over het weekend. Aangenaam en rustig, maar het mocht toch net iets gevulder zijn! Maar’t was wel eens leuk om weer in het binnenland te zijn. Ik heb echt mijn hart verloren aan het binnenland van Suriname. Alleen heel spijtig da’t zo’n crappy weggetjes zijn om er te geraken.
Allé, tot de volgende keer maar weer! ;)