Galibi!

Dit weekend maakten we een tripje naar Galibi, een dorp aan de kust waar zeeschildpadden hun eieren komen leggen. Dit is een van de weinige plaatsen ter wereld dat dit nog gebeurd, dus is het een hele belevenis om ernaar toe te gaan.
Laat ik al even op voorhand zeggen dat het echt wel de moeite was. Niet enkel voor de zeeschildpadden, maar de hele trip was super.

Vrijdag 01/05:

Op vrijdag stonden we op tijd op. Gelukkig moesten we niet té vroeg opstaan, want we vertrokken pas rond half negen aan Trips. Voor we vertrokken naar de stad, wilden we echter nog even langs de winkel, even iets halen om te drinken onderweg. Maar, ’t was toch wel zeker 1 mei, en de winkels waren pas open vanaf acht uur. Dus even wachten, snel naar de winkel, de winkeldame verzekeren dat we echt nog niet weg waren en dan in de taxi naar de stad.
Aangekomen bij Trips, waren Pia, Joachim, Niky en Vincent er al. Er stonden ook nog wat mensen die we nog niet kenden, mensen die zich later hadden aangemeld voor onze uitstap naar Galibi.
De mensen die nog naar de wc moesten, mochten nog even aan de overkant, in Torarica (een hotel) gaan. Natuurlijk ben ik meegegaan, had ik dat ook ineens gezien. En dat was ook al de moeite. Als je op vakantie gaat in Suriname en je wilt het er echt van pakken, moet je zeker naar het Torarica-hotel gaan.
Na die eerste plaspauze stapten we allemaal op de bus en vertrokken we.
We reden over de GROTE brug over de Surinamerivier, eindelijk had ik dat ook eens gedaan.
De rit duurde niet zo lang als onze andere uitstappen, ongeveer drie uur. Gelukkig maar, want zo’n lange rit kan ik echt niet meer aan. :) (behalve misschien als het is om naar het zuiden van Frankrijk te gaan:))
Na een uurtje ongeveer stopten we om iets te eten. Op deze stopplaats stonden een paar kooitjes met dieren in. In eentje zaten schildpadden, in een ander zaten konijnen, een klein zwijntje en nog een boskonijn (dat er helemaal niet uitziet als een konijn). En dan was er nog een piepklein kooitje waarin twee doodskopaapjes zaten. Echt super zielig, want op de bodem van dat kooitje lag allerlei fruit, waar die beestjes gewoon in zaten te dabben, om het maar zo te zeggen. De aapjes zelf waren helemaal plakkerig en vuil, echt niet diervriendelijk.
Erg om te zien, maar we konden er spijtig genoeg niet veel aan doen.
Na die tussenstop vervolgden we onze reis. We reden weer een dik uur en stopten bij een monument aan de kant van de weg. Dit monument was opgericht als herdenking aan een massale slachtpartij. Moiwana, het dorp waarvoor dit monument is opgericht, is helemaal uitgemoord door militairen. Weer zoiets waar je helemaal stil van wordt…
Wat een fijne heenrit, hoor ik jullie al denken. Maar ja, er zijn nu eenmaal dingen die je ziet en gezien moet hebben die niet altijd even prettig zijn. Weer een stukje cultuur/geschiedenis van Suriname.
Uiteindelijk zijn we in Albina aangekomen. Albina ligt bijna helemaal aan de kust, we konden de oceaan zien wanneer we op de rivier vaarden. In Albina kregen we ons middagmaal voorgeschoteld: een soort Moksa a leesi. En dat lust ik natuurlijk heel graag! :)
Na een kleine middagpauze konden we eindelijk op de boot stappen. Het was niet zo’n erg grote boot en we zaten er met vrij veel mensen op, dus gemakkelijk was het niet, maar het was wel weer een hele belevenis! We werden helemaal nat door het spatwater, zelfs de zeilen die we over ons konden trekken hielpen niet. Gelukkig was het weer goed, dus erg vond ik het niet. Enkel het feit dat je constant water in je gezicht krijgt, vond ik niet zo prettig. Zeer lastig met lenzen!
Ik denk dat we een kleine twee uur op de boot hebben gezeten, lang genoeg voor mij! :) Ten kwamen we eindelijk aan op Galibi! De boot uitladen, kamers verdelen relaxen op een zandveldje. Zalig… Daarna stelde Winston, onze gids, voor om nog even een wandeling te gaan maken.
Even een kleine schets: Galibi bestaat uit twee dorpen, Langamankondre en Christiankondre. Wij verbleven in Langamankondre. Tijdens onze wandeling waren we ongemerkt in Christiankondre geraakt. Er is dan ook geen echte grens te bekennen. We wandelden door tot aan de zoo, die we de volgende dag trouwens ging bezoeken en draaiden dan weer terug.
Ondertussen had ik al weer een zwerfhond opgeschaart (om het maar eens heel plat te zeggen), ’t beestje bleef voor de rest van de tijd bij ons.
Op de terugweg liepen we over het strand. We zagen allerlei grote vissen die aangespoeld en aangevreten waren door gieren. Uitkijken geblazen da je daar nie intrapte, want da was vieze smurrie! :)
Terug bij de hutten zijn we eerst nog even gaan zwemmen. Het was vrij winderig, dus niet zo warm, maar het water was zalig! Toen we dan weer terug uit de rivier waren (de Marowijne btw) kregen we ons avondmaal; lekkere BBQ-kip met aardappelsla en koolsla... Jumjumjum! Het eten met kokkie, de kok die al twee keer meeging, is echt altijd lekker!

Om negen uur vertrokken we dan om naar de schildpadden te gaan kijken. Weer de boot op dus! :)
Na ongeveer anderhalf uur varen kwamen we aan op het strand waar de zeeschildpadden hun eieren leggen. Een van de gidsen ging even kijken. We hadden geluk. Er was net een groene zeeschildpad aan land gekomen. We moesten wel even wachten tot ze een nest had gegraven. Wanneer er dan teveel volk zou zijn, zou de schildpad zich omdraaien en terug de zee ingaan. Wanneer de schildpad haar eieren is aan het leggen, raakt ze in een trance en merkt ze niet veel op van wat er rond haar gebeurt. Tijdens het leggen stromen er trouwens ook tranen over haar wangen, het lijkt alsof ze weent. Waarom ze dit doet, weet ik niet. Wie me dit kan vertellen, wint een prijs! :)
Toen we naar de ene schildpad waren aan het kijken, kwam er nog een gids ons vertellen dat er net een leatherback, een van de grootste zeeschildpadden, aan land was gekomen. We moesten nog even wachten, dus bleven we naar de eerste schildpad staan kijken tot ze haar nest had dichtgemaakt. Daarbij maakte ze wel een ander nest open. De eerste schildpad die we zagen, bleek dan ook een debiele schildpad te zijn, ik wist niet dat die ook bestonden. :) Hopelijk komen die eieren dan toch nog uit..
We gingen dan nog naar de andere schildpad kijken. Deze leatherback was net begonnen met zijn nest te maken. We stonden er met teveel volk rond, dus draaide ze zich om en ging terug naar de zee. Super erg voor het beest natuurlijk, want het zou pas binnen een aantal dagen kunnen terugkomen.
Ook was er gezegd geen foto’s met een flash te nemen, dit zou de schildpadden teveel storen. Toch waren er mensen, zo’n domme toeristen, die zich er niet aan hielden en toch hun flash gebruikten. Ik vond dit enorm storend en onrespectvol.
Toen de leatherback terug op weg was naar de zee, zei een van de gidsen: jullie mogen nu allemaal even flitsen, we hebben het beest nu toch al gestoord. En plots stond het precies vol met paparazzi, niet normaal. Super erg voor dat dier. Wij hebben speciaal geen foto’s genomen op dat moment omdat het zo erg was.
Daarna stapten we terug in de boot en gingen we naar onze slaapplaats, het was toen half een of zo.

Zaterdag 02/05

Zaterdag was het ontbijt om acht uur gepland. Stipte mensen als we zijn, stonden we dus goed op tijd op. En het was natuurlijk weer super lekker! :) Roerei met ui en ajuin, kaas om erover te strooien, tomaten en komkommer, pompelmoes (die hier echt wel bangelijk lekker is) en een soort heel vettige salami.
Nadat we ons buikje vol hadden gegeten, maakten we nog een dorpswandeling. We wandelden weer door Langamankondre en Christiankondre, deze keer wel lamgs een andere weg, en kwamen aan bij de zoo. De zoo zelf was fantastisch! Aapjes, rode ibissen en neusberen die er vrij rondlopen, een rode ara die er rondvliegt, schildpadden (weliswaar de kleintjes), een soort everzwijn, luiaarden, een kaaiman en een anaconda. En we mochten al die dieren aanraken en vastpakken. Vooral de aapjes waren grappig. Echte dieven! Als je iets in je zakken had zitten, of gewoon in je tas, moest je oppassen dat ze er nie mee weg waren. Ze sprongen ook gewoon op je, soms met drie tegelijk. ’t Was weer een super fijne belevenis, zeker voor mij, grote dierenvriend. Ben blijk da’k alle dieren heb durven vastpakken, vooral met de kaaiman en de anaconda heb ik even moeten slikken. Maar ik deed het toch en vond het FANTASTISCH! :D
Toen we eindelijk uitgekeken waren op alle dieren trokken we weer terug richting ons hutten. Onderweg passeerden we nog een winkeltje van de vrouwenbeweging waar ze allerlei leuke kettingen, oorbellen, armbandjes en nog andere leuke dingen verkochten. Daar heb ik me even laten gaan. Maar niet alleen voor mij zenne! :)
Daarna nog even over het strand teruggewandeld. We kwamen net langs een boot die in het water lag toen er een paar kinderen opkropen en eraf sprongen. Ik heb dan ook de perfecte foto getrokken. :)
Daarna snel spullen verder inpakken en in de boot inladen. We trokken weer naar huis!
De bootreis verlipe goed, we waren vrij snel weer in Albina. De busrit duurde wel weer lamg, maar ja, wa kan je dan ook verwachten...
Onderweg zijn we nog aangehouden door de politie, bleek dat onze chauffeur zijn verzekeringsbewijs niet bij had. Eerst veel over en weer gediscussieer en dan betaalde hij toch maar gewoon zijn boete. Gelukig, want ik begon er mooi genoeg van te krijgen...
Toen we dan eindelijk terug in de stad waren, gingen we eerst nog iets drinken in’t Vat. Daarna spraken we af om nog iets te gaan eten in d’Optimist. Eerst even over huis om ons te douchen en om te kleden en dan weer weg, lekker druk dus! :)
In d’Optimist verschoten we nogal van de prijzen, maar eens een decadent avondje hebben, heeft nog nooit iemand kwaad gedaan he? :) Alleen wel spijtig dat we lang op ons eten hebben moeten wachten, maar’t was gelukkig wel heel lekker! Daarna op naar huis, nog even babbelen met de thuisblijvers en dan eindelijk mijn bed in... Rust! Raar da je da nodig hebt na zo’n zalig weekend... :)


Ik weet trouwens wel dat er een paar dagen ontbreken in m’n blog, maar daar heb ik echt nog geen tijd voor gehad, bizar genoeg. Ik schrijf ze nog af en dan komen ze er ook op te staan.
Deze blog zou er normaal ook vroeger op zijn gekomen, maar door problemen met het internet is dat niet gelukt, hetzelfde met de foto’s.
Dus misschien zijn het vijgen na pasen, maar ik hoop dat het toch nog interessant is geweest.
Tot binnenkort!
xx