Na lang wachten, eindelijk weer blog!

Vandaag voel ik me terug in België (in de zomer dan weliswaar). ’t Regent weer. Hoewel da’t nu normaal de korte droge tijd zou moeten zijn. Of’t moet echt nen HELE korte droge tijd zijn geweest; dan is’t nu misschien al weer korte regentijd. Wie weet… Niemand die da hier met zekerheid kan zeggen. :)

Ik hoop trouwens dat iedereen eens goed heeft kunnen lachen met mijn uitdrukkingen-blunder, maar ik wil da nie de hele tijd blijven horen (he papa? :)).

Dinsdag 31/03

Maandagavond was ik eindelijk nog eens vroeg in m’n bed gekropen, maar of dat vroeg slapen zo goed heeft gedaan, weet ik niet.. Dinsdagmorgen was ik moe! Gelukkig had ik ’s ochtends L.O., dacht ik, dan zou ik niet direct heel die klas voor me hebben. Pech gehad, want dinsdag regende het, dus L.O. viel letterlijk en figuurlijk in het water.
Dan de kinderen maar bezighouden met allerlei oefeningen. Dit bleek niet zo’n moeilijke opgave te zijn, want die kinderen werken echt traag, dus kreeg ik de vrijgekomen tijd wel gevuld!
Ik heb het systeem van de :) en de :( weer ingevoerd. Dit systeem gebruikte ik in de eerste en tweede klas om bij te houden wie flink had gewerkt en wie niet. Wie op het einde van de week flink had gewerkt en meestal bij de :) stond, die krijgt een verrassing. Dit werkt voor veel leerlingen wel motiverend.

Na school hadden we even Tana (het naschoolse project voor de zesdeklassers dus). Wij stonden echter even alleen voor vijftig leerlingen. Wij geven tot nu toe telkens het vak Sociale Vaardigheden. Maar om dat met zo’n grote groep leerlingen te doen, is niet evident. Maar we hebben het toch al weer gedaan, zeg ik dan! :)
Na Sociale Vaardigheden namen we de taxi richting de Kankantriestraat, waar een autoverhuurbedrijf is gevestigd.
We regelden een busje om de afsluiting van het tweede kwartaal buiten de stad te gaan vieren met de leerkrachten. Dit ging heel vlot. De directeur van het bedrijfje kende mr. Paulus, dus dat komt allemaal wel goed. :) (of da zullen we toch zien wanneer het zover is.)
Van de Kankantriestraat wandelden we naar huis, het was niet zo erg ver, en dan hadden we onze lichaamsbeweging ook weeral gehad he.. :)

’s Avonds kookten Ellen en ik bami. Voor de eerste keer maakte ik het zelf. De bami op zich is heel goed meegevallen, ik moet alleen nog wat werken aan m’n saus. De juiste hoeveelheden had ik niet opgeschreven, dus da was zo’n beetje gokken. Maar’t viel al bij al wel mee.
We hadden een volledige kip, dus die moest nog in stukken gehakt worden. Die taak nam Ellen op zich, tot ze de kip in twee had gesneden en tot de constatatie kwam dat er nog ingewanden inzaten, weliswaar in een plastiek zakje. Ik haalde ze er dapper uit. :) Lekker goor met de vingers in de ingewanden dabben.. :) (het zakje was opengesneden)
Konden we weer een straathond gelukkig maken.

De kip was spijtig genoeg nog een beetje bevroren, dus kookte ze eerder in plaats van dat ze bakte.
Maar’t was al bij al wel lekker. Nog een beetje aan werken en ik kan da thuis ook weeral maken! :)

Woensdag 01/03

Woensdag stonden we op, maar wat waren we vergeten? ’t Was 1 april! Dus hadden onze huisgenoten allerlei doorzichtige grapjes uitgehaald: tandpasta op de deurklinken en kranen, schoenen verstopt, zout in het water en overal briefjes gekleefd. De briefjes vond ik wel het leukste, want er stonden wel leuke dingen op. Aan de grapjes zelf heb ik me niet echt gestoord. Ik heb er in ieder geval geen last van gehad! :)

Onze schooldag was heel kort! Om tien uur werden de kinderen al naar huis gestuurd, want er was een vergadering over de cijfers van de leerlingen. (voor het tweede kwartaalrapport)
Vandaag heb ik zelf ook geen les gegeven, de juf moest nog een les Aardrijkskunde afmaken, en dat heeft heel de tijd geduurd.
Ik heb wel opgemerkt dat mijn systeem met de :) en :( werkt. Gisteren moesten ze thuis een opdracht afwerken. Wanneer ze dat niet hadden gedaan, zou ik hen op de :(-lijst zetten. Ze konden er dan weer afgeraken door goe mee te werken in de klas.
Spijtig genoeg had slechts één leerling de oefening afgemaakt en stond de rest van de klas dus op de :(-lijst. Er waren wel een heel aantal leerlingen die dan beloofden de oefening tegen de volgende dag af te werken, zodat ze terug op de :)-lijst kwamen te staan.

In de vierde klas zitten er wel wat lieve kinderen, ik zal eens wat namen noemen, zo zie je ook eens welke namen de kinderen hier krijgen. :) Fabian, Juanita (kwam me vanmorgen een brasa, of knuffel geven), Sergio, Latoya (is héél stil) en Ercielio (vraagt naar brasa’s).
De rest is ook best lief, als ze hun best doen..
Ze blijven gewoon niet gemotiveerd en zijn heel snel afgeleid, waardoor ze dus druk gaan doen en alles doen behalve werken.
Maar ja, wa wil je ook als er niet genoeg boeken zijn voor de kinderen en ze dus ALLES van bord moeten overschrijven.

“Na school” was er dan de vergadering over de cijfers en de evaluatie ervan. Ik heb echt veel moeite moeten doen om wakker te blijven, amai, da was zo vermoeiend!
Zeker die droge bespreking van de cijfers en hoe het komt dat ze zo laag zijn. (want ze zijn vaak heel laag) ’t Was best wel interessant zenne, maar vermoeiend…

Na de vergadering wandelden we richting stadscentrum, we moesten nog even langs de bank om geld af te halen om onze trip naar Blanche Marie te betalen. Wat bleek? Zonder je paspoort kan je geen euro’s afhalen. Zelfs niet met een kopie ervan! Gelukkig had ik geld bij, Bianca had minder geluk. Maar ze kan morgen nog betalen. Dus gaan we onze paspoorten morgen ophalen, kunnen we in’t vervolg geld afhalen wanneer dat nodig is.
We hadden aan’t Vat afgesproken om te betalen, dus namen we daar ineens maar iets ter middageten.
Wel goed dat da tripje ook al weer betaald en geregeld is. Binnenkort is er dan ook nog ne info-avond, waarop alles wordt uitgelegd.

Donderdag 02/04

Donderdag was m’n laatste dag in de vierde klas. Ik had maar een paar lesjes, maar de juf wilde nog iets afwerken, en dus gingen mijn lesjes eraan. Bianca moest tijdens de les “even” naar het commissariaat om haar paspoort op te halen, dus organiseerde ik het hoekenwerk in haar klas. Daarna zou het normaal tijd zijn voor mijn hoekenwerk, maar mijn kinderen waren nog bezig met religieuze liederen over te schrijven en die moesten ze daarna nog inoefenen. Daar ging mijn hoekenwerk dus! Maar ik ben gelukkig wel met de kinderen naar de bibliotheek kunnen gaan, dat is al iets… Ze kunnen nu toch lezen!
Wat minder was, was dat ik door het naar de bibliotheek gaan, mijn flinke kinderen niet meer heb kunnen belonen. Toen ik eindelijk terug was, waren er al veel vertrokken. De kinderen die waren gebleven, heb ik dan toch nog kunnen belonen (met een ballon of een clownsneus, dank je tante Sonja!).
’s Namiddags is er waarschijnlijk niet veel wereldschokkends gebeurd, want ik kan het me niet herinneren.

Vrijdag 03/04

Vrijdag gingen Ellen, Bianca en ik shoppen. Maar toen Bianca en ik wakker werden, was Ellen al weg. Ze wilde al naar de stad om wat voor school te kopen. Dus toen we eindelijk klaar waren, trokken Bianca en ik ook naar de stad (weliswaar met de taxi, want het was aan het regenen en we wilden niet in de regen op de bus staan wachten).
Onze eerste stop was Boem Box, een muziekwinkel waar we tickets voor Richie Spice kochten. Daarna gingen we op zoek naar het cafeetje waar Ellen op ons zat te wachten. Geen al te makkelijke opgave, maar toen ik eindelijk wilde bellen, zag ik in m’n ooghoek de naam van het cafeetje staan. Gelukkig da’k dan toch niet heb gebeld! :) We dronken nog iets tussen allerlei oude mannen en vrouwen en trokken dan weer richting centrum. ’t Zou snel gedaan moeten zijn, want het was strontweer!
Na het shoppen terug naar huis met de bus. Echt, ik hou van het openbaar vervoer hier, echt te zalig. :) Die busjes zijn machtig!
’s Avonds keken Bianca en ik film (Take the lead) tot we opeens nog wa gezelschap kregen. Na Take the lead had ik nog wel zin in een filmpje en heb dan Rocknrolla opgezet. Ik vond het best wel ne goeie film. :) Typisch Guy Ritchie…
Om 4u ging iedereen door en Bianca ging slapen. Maar de film was nog niet gedaan en ik wilde hem wel uitzien.. Dus lag ik om half vijf eindelijk in m’n bed. De volgende dag zouden we naar Bersaba gaan, dus veel slaap lag er voor mij niet in het verschiet.

Zaterdag 04/04

Zaterdag stond ik om half tien, tien uur op. We zouden om tien uur vertrekken, maar we hadden ons al op een Surinaams tien uur verwacht, dus spoedden we ons niet om ons klaar te maken.
Toen er om half twaalf nog steeds niemand was, besloot Bianca Gunno op te bellen om te vragen waar ze waren. Hij vertelde dat ze er rond twaalf uur wel zouden zijn. Om twaalf uur nog steeds geen chauffeur (Gunno dus) te zien. Om half een belden we toch nog maar eens om te horen hoe het nu zat. Ze zouden er zeker om een uur zijn!
Om een uur natuurlijk niemand te zien. Ik denk dat de Wous er rond half vier is doorgekomen. Hij kwam hier aan met de taxi, waarin hij al het eten dat hij had gekookt voor ons dagje Bersaba had meegenomen. De Gunno was dus gewoon nie komen opdagen! Kei erg, want de Wous was waarschijnlijk zelfs nie meer gaan slapen, die was ineens aan’t eten begonnen.
Maar alle, dan hebben we thuis toch nog lekker gegeten van de moksa a leesi en de pastei die Wous had gemaakt. Lekker!
’s Avonds stond Gunno dan voor de deur met zijne uitleg. Ik heb ernaar geluisterd en verteld da we er echt nie mee konden lachen. Ik was wel wa pissig. ‘k Had kei veel zin in een dagje Bersaba en da ging dan nie door voor de een of andere stomme reden. Die Surinamers toch…

’s Avonds was het dan eindelijk zover: HET concert van Richie Spice! Rond half acht stond Ellen al helemaal klaar beneden. Ze wilde al vertrekken. Maar de deuren gingen pas om acht uur open, dus dan zou er echt nog nix te doen zijn. We besloten dan rond negen uur, half tien te vertrekken.
Toen we er dan aankwamen, rond half tien, was er echt nog geen kat te zien op da terrein. Dus gelukkig waren we niet om acht uur vertrokken, dan hadden we nog lang kunnen wachten! Het voorprogramma begon gelukkig niet al te lang nadat we waren aangekomen. Het waren denk ik een drietal groepen van ongeveer half tien, tien uur tot half twaalf. Er was een heel toffe act bij, met synchroon dansen en zo, ik zie da super graag.. :)
Om ongeveer half twaalf was er dan een pauze. Daarna was er nog een act (ik neem aan van de broer van Richie Spice, want die was ook aangekondigd) en daarna was het eindelijk zover! Spanning-opbouwende muziek en toen stond hij eindelijk op het podium! Ik kende toch al wel een lied, The world is a cicle. En toen da lied dan eindelijk werd gezongen, gingen we uit ons dak… Buiten een gast die ons wa lastig viel, was het ne super fijne avond. Gelukkig hadden we nog ne man bij, de Joachim kwam to the rescue! En dan is die zatte kerel eindelijk afgedropen.
Het optreden was om twee uur ’s nachts gedaan. We lieten ons dan maar met de mensenstroom meevoeren. Ik denk dat, als ik had gesprongen, dat ik zo al vijf meter verder zou zijn meegevoerd. Echt het Werchter-syndroom! :)
De straat stond compleet vol met auto’s, dus van een taxi bellen, was niet veel sprake… We wandelden dan maar een eindje verder, tot we op een plaats kwamen waar de auto’s niet meer stonden aan te schuiven. Daar belden we een taxi. Gelukkig, want mijn voeten deden pijn van al dat staan en dansen.
Thuisgekomen nog even crashen op de vloer (Bianca en Ellen zaten op stoelen zenne, maar daar had ik nie veel zin in). Na nog even te hebben bijgepraat, kropen we rond drie uur moe maar voldaan in ons bed.

Zondag 05/04

Zondag was verhuisdag! Maar ’t ging allemaal nie zo vlot. Rond twee uur belde ik naar het taxi bedrijf, om een taxi te vragen die ons rond kwart voor drie zou komen ophalen. Rond vijfentwintig voor drie stond de taxi echter al voor de deur. Ik was helemaal nog niet uitgepakt en maar net verhuisd. Maar we vertrokken dan al snel naar de luchthaven, waar we veel te vroeg aankwamen. Dan maar even iets zoeken om te eten en wachten he. Bij het kraampje (waar ik een loempia kocht en Bianca bakabana en bami) kregen we twee stoelen aangeboden, we zaten dus vrij comfortabel. Rond vier uur stond het volk echt rond de hekken te drummen. Zoals Bianca zei, kunnen Surinamers echt niet van op een afstand zien of er iemand aankomt.
Ik bood m’n stoel na een tijdje aan een oudere vrouw aan. We hebben toen even gebabbeld met haar zus. Zij was ook op vakantie in Suriname, maar er kwam nog een schoonzus aan of zoiets. ’t Was in ieder geval wel leuk om nog eens gewoon sociaal te doen…
Toen, rond kwart voor vijf, kwam de Glenn eindelijk uit de luchthaven gewandeld. Dus wij in onze taxi, terug op weg naar huis. Ik was me weer aan’t proberen inbeelden hoe het was toen wij pas aankwamen in Suriname. Alles was zo nieuw en de planten en bomen leken zo anders en imposant en zo.
Thuis aangekomen snel installeren en dan crashen. :) Ik moest al gauw aan het eten beginnen, want ik had kookdienst. Dus Glenn kreeg al snel de gelegenheid om sociaal te doen met de rest van de groep.
Na’t eten hebben we eigenlijk ook nie meer veel gedaan. We zaten even boven, tot Evi kwam vragen of we niet naar beneden kwamen, want Wesley en Wattie waren “op bezoek”. Dus wij nog even naar beneden, maar ik ben nie zo erg lang gebleven, ik was moe. Dus rond kwart na tien kroop ik in m’n bed, om nog even wat te lezen.

Maandag 06/04

Maandag had ik me overslapen. Ik had m’n wekker wel verzet, maar was blijkbaar vergeten op te slaan… Gelukkig da Bianca me nog kwam wakkermaken! Snel douchen (zie: haar wassen en snel opfrissen) en dan op weg.
Op school aangekomen praatte ik even met m’n juf over m’n les rekenen, waar ik niet zo zeker over was. Zij vond mijn uitleg wel goed, dus kon ik m’n les zo geven.
Toen de bel ging, verzamelden de kinderen allemaal op het erf (zie: speelplaats). Na de ochtendzegening (het zingen van het volkslied) trokken we naar een kerk (zie: klein gebouwtje dat ingericht is als kerkje). Daar werden allerlei liederen gezongen en werden er wat toespraakjes gehouden en een verhaal verteld.
Maar dat was dus allemaal door twee juffen georganiseerd. Een echte pastoor heb ik niet gezien. Dus ja, ’t was vrij bizar, maar weer eens een nieuwe ervaring he.
Na de dienst trokken de leerlingen terug naar de school. Meneer Paulus wilde ons echter eerst nog even voorstellen aan het bestuur van de AMEC-kerk. (of van dat kleine kerkje)
Daarna terug naar school. De juf was zelf nog niet met de les begonnen, dus begon ik zelf met de rekenles. Ze stuurde me telkens goed bij, gaf me tips hoe ik sommige dingen kon uitleggen en duidelijk maken. Daarna gaf ik nog een les taal. Tijdens de les kwam Savario van de derde klas me halen, juf Cabenda liet naar me vragen. (en blijkbaar ook naar Bianca) Ze vroeg ons of we activiteiten hadden gepland voor woensdag. We bespraken dan wat we juist allemaal konden doen qua activiteiten. We hebben er een paar leuke bedacht zenne. We houden de leerkrachten bezig! :)

Na school snel naar huis. En wat bleek? We waren eerst thuis! Kei bizar… Maar allé, konden we nog even crashen voor we gingen eten. Snel in de douche, want het was pokke-warm! Na’t eten trokken Ellen, Glenn en ik naar de winkel. Op de heenweg was het om te bakken, te warm. Maar toen we naar huis fietsten, met onze zware zakken, begon het te regenen. We waren zeiknat toen we eindelijk terug thuis waren. Thuis snel omkleden, een droge broek aangedaan en direct terug weg, naar ’t cybercafé.

Dinsdag 07/04

Dinsdag was het de laatste schooldag! Het was ouderochtend, de ouders moesten dus met hun kinderen naar school komen om het rapport in ontvangst te nemen. We kwamen vroeg aan op school en hebben eigenlijk van de hele voormiddag niets kunnen doen. We zaten buiten en hielden de leerlingen wat in’t oog. Dat is eigenlijk alles. Oh, wacht, we hebben ook nog heel even een drietal leerlingen begeleid die nog een paasei moesten schilderen. De ouderochtend was van 8-11u, dus toen alle ouders om 11u weg waren, vroegen we of we ook even weg mochten, we moesten nog langs het fietsenverhuurbedrijf en daarna zou het nog Tana zijn. Maar toen Bianca het ging vragen, zei meneer Paulus dat hij ons nog niet kon laten gaan. Dus we dachten dat we nog een hele middag op school zouden vastzitten.
Gelukkig hoorde ik vlak daarvoor dat Tana (het naschoolse project) niet zou doorgaan, dat was blijkbaar maandag beslist.
Na een tijdje, ik denk rond half twaalf, mochten we dan toch al vertrekken. Eerst gingen we langs de bank om geld op te halen om de fietsen te kunnen betalen. Toen we uit de selfbanking-ruimte stapten, zag ik ineens een bekend gezicht. Gunno, die jongen waarop we niet zo goedgezind waren, stond daar ineens voor onze neus. We hebben er dan maar eventjes een babbeltje gedaan. Hij probeerde nog maar eens uit te leggen wat hij van alles (het hele gedoe dus) dacht. Maar die Surinaamse gasten kunnen echt geen serieuze uitleg doen. Ik heb er den helft misschien van begrepen. En da zou dan nog veel zijn! :)
We wimpelden hem na een tijdje af en trokken verder, naar het fietsenverhuurbedrijf. Daar hebben we snel onze zaakjes geregeld en dan konden we terug naar huis fietsen. Op weg naar huis was’t weer lekker aan’t bakken natuurlijk, dus m’n neus was verbrand!
Thuis was het even wachten tot iedereen er was en er kon gegeten worden. Dat duurde wel even, maar na het eten waren Glenn, Ellen, Bianca en ik al snel vertrokken naar de Paramaribo Zoo. Het was een hele belevenis! Het eerste dier dat ik zag, was een slang in het midden van de zoo, gewoon op het pad. Het beestje was natuurlijk banger van ons dan wij van haar en glibberde snel weg. Daarna zagen we Kwata-apen, echt super mooie apen, helemaal zwart met een dikke staart die ze gebruikten om zich in evenwicht te houden. Toen we verder gingen, passeerden we eerst langs de kinderboerderij. Je kon er enkel geen dieren aanraken, heel kindvriendelijk dus. :)
We hebben echt super leuke dieren gezien, een Braziliaanse reuzenotter, die direct op je afkwam wanneer je aan z’n kooi stond, een papegaai die Ellen groette, een onzichtbare alligator (onvindbaar in zijn vijver), tijgers, een luipaard zonder staart, apen, en nog veel meer dieren die ik natuurlijk niet allemaal kan opnoemen. Toen we alle dieren hadden gezien, besloten we nog even de speeltuin te gaan onderzoeken. Als volleerde kinderen hebben we ons daar dan nog een hele tijd geamuseerd.
Om 18u was de zoo dicht en namen we de taxi naar Zanzibar, waar we een lekkere maaltijd tot ons namen, samen met een paar lekkere cocktails.
Na een tijdje (toen wij ons eten al op hadden) kwam de andere groep ook nog af. Zij aten nog wat en daarna vertrokken we richting Chillz, waar de bijeenkomst over de Blanche Marie-uitstap zou zijn. De uitleg duurde naar mijn goesting te lang, Diego (de organisator) bleef lang hangen bij nutteloze dingen en ik was moe en verlangde naar m’n bed.. Toen de uitleg eindelijk gedaan was (zo rond tien uur) konden we eindelijk naar huis. Maar konden we dan al gaan slapen? Nee zenne, want we moesten nog eerst de pizza’s voor de uitstap de volgende dag, bakken. Gelukkig was Glenn er nog, hij bakte de pizza’s en haalde ze nadien weer uit de oven. Bianca ging al slapen, maar ik vond dat ik toch wel wakker moest blijven tot alles klaar was. Dus ik heb dapper doorgezet en ben wakker gebleven zolang het moest.

Woensdag 08/04

Woensdagochtend stonden we weer veel te vroeg op, ditmaal om op uitstap te gaan naar Brokopondo. Toen we alles hadden verzameld, gingen we op zoek naar een taxi om ons naar school te brengen. Op school moesten we (natuurlijk) nog wachten tot de juffen zich allemaal hadden verzameld eer we op weg konden. Typische Surinaams.. :) Na even bidden (jaja, bidden!) stapten we in het busje en konden we op weg naar Brokopondo. Meneer Paulus zat achter het stuur. Meneer Paulus, de o zo rustige man, reed als een echte Surinamer! Amai, ik ben ervan verschoten… Maar’t was wel leuk om zo eens met hem mee te rijden…
Om Brokopondo te bereiken, moet je eerst heel de highway afrijden, om daarna nog een aanzienlijk deel van de bauxietweg te berijden. Onderweg naar daar koos meneer Paulus precies de diepste putten uit om in te rijden. Er raakte dus al gauw iets los aan de onderkant van de auto. Nadat dat ding (want ik weet nog steeds eigenlijk niet wat het juist was) even over de grond had gesleept, besloot meneer Paulus toch even langs de kant van de weg te gaan staan om het vast te maken.
De hele rit duurde ongeveer een viertal uur. Ja, echt zo lang! Nie te doen… Dus toen we er eindelijk waren was ik enorm opgelucht… Dan even het water in. De stroming van de rivier was wel enorm sterk, je kon dus best niet te diep gaan en dat heb ik dan natuurlijk niet gedaan.
Na het zwemmen konden we eten. De juffen hadden bami en nasi gemaakt, super lekker! Dan na het eten even rusten en dan begon het ineens te regenen! Gelukkig waren er hutjes waaronder we konden schuilen. Enkele leerkrachten hadden hangmatten bij en Bianca en ik mochten in een van de hangmatten gaan liggen. Ik heb m’n tijd dan maar doorgebracht met rusten en luisteren naar de leerkrachten. Ze spraken vaak Sranan, dus begreep ik niet alles, maar heb toch m’n best gedaan.
Toen de regen eindelijk ophield, begonnen we rustig aan in te pakken. Een paar juffen maakten nog een laatste duik in het water en daarna konden we weer huiswaarts trekken. Natuurlijk eerst nog even bidden voor we vertrokken.
Maar al dat bidden haalde eigenlijk niets uit, want op de terugweg raakten we eerst vast in de modder. Gelukkig stond er een soort jeep te wachten, dus die trok ons uit de modder.
Een tijdje later stonden we ineens stil, ik dacht dat we weer vast waren geraakt in de modder. Maar dat bleek niet zo te zijn. Nee zenne, we hadden platte band! En lang dat da duurde eer die band was vervangen. Er waren al een paar auto’s blijven staan om te horen of ze konden helpen, maar die werden steeds afgewimpeld. We stopten toen het nog licht was en we zijn in’t donker weer vertrokken. Oké, toegegeven, ’t was snel donker, maar toch hebben we’r wel even gestaan. Bianca en ik maakten dan maar van de gelegenheid gebruik om even op verkenning te gaan en ineens een kleine plaspauze in te lassen. Recht onder nen electriciteitsmast! :) Een heel mooi zicht als je naar boven kijkt, maar da hebben we tijdens’t plassen toch maar nie gedaan, we wilden onszelf nie helemaal onderplassen he..
Allé, na een tijdje konden we dan weer vertrekken. ’t Heeft nog een hele tijd geduurd eer we terug in de stad waren zenne, maar al een geluk werden we voor onze deur afgezet. Kei sympathiek van meneer Paulus!
Wat ik nog was vergeten melden: op weg naar huis zaten we met drie passagiers meer in het busje. We zaten dus met dertien man in een busje van tien personen. Een vrouw met haar zoon en dochter zaten er dus ineens bij, ik weet niet wie ze kende, maar ze zaten er in ieder geval bij.
’t Meisje zat tussen mij en juf Kissoor. En omdat het toch al wel laat was, vroeg ik of ze niet moe was. Ze lag heel de weg naar huis op m’n schoot te dutten. Gek zenne, want er zaten kei veel putten in de weg, waardoor we soms van onze stoel gekatapulteerd werden. Maar ze bleef rustig liggen… Ik had weer complete moedergevoelens! Echt, da meisje was zo schattig, al wel vrij groot maar toch.. Ineens voelde ik een handje da m’n rok vastpakte, en later voelde ik een handje tegen m’n been, echt te lief.
Toen we thuiskwamen, was ik echt stikkapot.. Ik denk da we zo rond kwart na tien, half elf eindelijk thuis waren. Dan snel onze dag aan de rest vertellen en in bed.


Donderdag 09/04

Op donderdag gingen we er gewoon een relaxt dagje bij Parima van maken. Lekker zwemmen in het zonnetje en genieten van het feit dat het vakantie was.
Monifah, Cherise, Demi en Serginio kwamen met ons mee. We kropen dus met 11 man in twee taxi’s, lekker warm.. :)
We hebben eigenlijk de hele tijd met de meisjes (en jongen) in de zwembaden gespeeld. Er zijn er drie in het totaal: Een olympisch bad, een kinderbadje en een beetje een dieper bad (dan het kinderbadje dus). We zaten vooral in het kinderbadje en het ietwat dieper bad. Op het einde zijn Ellen en ik nog met Serginio in het olympisch bad geweest. Hij was de enige die goed kon zwemmen, dus dan hebben we’t er maar even op gewaagd. We zijn er wel heel de tijd naast blijven zwemmen. Maar’t was wel een heel leuke uitstap, heb me goed geamuseerd.
Om drie uur was et zwembad gesloten, dus gingen we ons omkleden. Monifah’s en Demi’s haar moest nog gewassen worden, dus heb ik dat even gedaan. Had ik weer even moedergevoelens. :) Demi heeft echt een BOS haar dat precies niet nat wordt als je’t onder het water houdt. Het was dus een hele opgave om dat te wassen. :)
Na het zwemmen wandelden Evi, Sharon en Tineke met de kinderen naar huis, de rest van ons (Ellen, Bianca, Glenn en ik) namen een taxi. Het was echt te warm (en te ver) om te voet naar huis te gaan…
’s Avonds aten we biefstuk à la Wous met rauwkost en frietjes. Héél lekker! Gelukkig da we de Wous nog hebben om de koks van dienst zo wa bij te sturen waar nodig.. :)
En dan zijn we natuurlijk nog naar Havana Lounge gegaan! (’t was dan ook donderdag he ;)) Glenn had hoofdpijn, dus bleef hij thuis. Heb me wel weer bangelijk goed geamuseerd. ’t Was goeie muziek en we hadden goei gezelschap. Dan naar huis en nog een klein beetje lezen. Om twintig na vijf telefoon, gelukkig was ik nog niet gaan slapen. Of ik de deur even wou komen opendoen voor Sharon, Tineke en Evi. Volgende keer nie meer zenne! :)

Vrijdag 10/04

Op vrijdag sliep ik lekker lang, tot er ineens twee kleine meisjes aan mijn bed stonden. Toen ik opstond, bleek dat er verder niemand wakker (of thuis) was. Iemand was het poortje vergeten dicht te doen, waardoor onze buurmeisjes dus gewoon binnen konden. (eigenlijk niet alleen onze buurmeisjes, maar zij zijn de enige die zijn binnengekomen)
Ik gaf ze dan maar even iets te doen en ben terug in m’n bed gekropen met een boekje. Soms kwamen ze wel eens even binnen om iets te vragen, maar da viel nog goe mee.
Glenn was blijkbaar met Evi en Roché naar Fort Nieuw Amsterdam. Ellen was met de andere groep een fietstocht gaan maken, ook naar Nieuw-Amsterdam. De fietstocht bleek nadien niet doorgegaan.
Toen iedereen terug was, speelden Bianca, Glenn en ik nog even UNO op het terras en toen was de taxi die Glenn naar de luchthaven zou brengen er al.
’s Avonds aten we macaroni met kaas. Inderdaad, niet met kaas en hesp, want het was Goede Vrijdag, en op Goede Vrijdag eten we geen vlees he! Goede katholieken die wij zijn… :) (Maar da’s een inside jokeske. :))
En ’s avonds natuurlijk zak inpakken en vroeg in ons bed, want op zaterdag moesten we al om 4u opstaan om naar Blanche Marie te vertrekken… Zo vroeg!!!

Zo, de rest lezen jullie in de volgende blog! Veel leesplezier! En niet afhaken he! ;) Maar wanneer ik thuiskom (al veel te snel naar mijn goesting) zullen jullie alle verhalen nog eens kunnen horen, zijt daar maar zeker van! :)