Ons avontuur is begonnen!

Lieve mensen daar in het verre belgenland, u weze gegroet! :)

Ik ben geen woordentovenares, dus ik ga gewoon mijn belevenissen noteren zoals ik het zelf duidelijk vind.. ^^ Hopelijk is dit dan ook duidelijk voor jullie.

Ik begin gewoon bij het begin, bij mijn vertrek. Nog nooit zoiets meegemaakt.. Ik wilde eigenlijk helemaal niet vertrekken en afscheid nemen!
Da’s dan uiteindelijk toch gelukt, zoals jullie zien, want ik schrijf dit op het balkon van ons huisje, in het super warme Suriname.

Maar nu eerst even iets over ons vertrek en onze reis zelf..
Het wachten zelf viel eigenlijk nog wel mee, we moesten wel even aanschuiven in de rij voor de controle van onze handbagage, maar daarna ging alles vrij snel. Even wachten, nog een snel toiletbezoek en we mochten instappen.
Ik zat samen met Bianca, Ellen en Tineke in de middelste rij. Weinig plaats om je te bewegen en een kind dat zich is aan’t vervelen achter je, maar voor de rest verliep de vlucht vlekkeloos. We hebben twee keer eten gekregen, eten dat voor vliegtuignormen zeker te genieten was! Eerste keer kip met rijst, wat een verrassing, maar de tweede keer kregen we kip met noedels!! Jaha, op ’t vliegtuig al lekkere noedels gekregen, mijn dag kon nie meer stuk! ^^
En dan, na een vlucht die ongeveer negen uur en half duurde, door tegenwind en dergelijke denk ik, kwamen we eindelijk op onze bestemming aan. We stapten uit het vliegtuig en werden dadelijk overvallen door een vochtige, drukkende hitte. Wel wat anders dan bij ons in België, amai.. Ik wou me al direct helemaal omkleden!

Wat natuurlijk niet ging, we moesten eerst onze bagage ophalen en nog helemaal naar huis rijden.
Bagage ophalen met ongeveer 200 mensen, van een kleine loopband, is geen lachertje. Mijn “mensenfobie” :) kreeg even de overhand en ik besloot dus maar even te wachten..
Na lang wachten op onze bagage, konden we eindelijk op weg naar buiten. Eerste kennismaking met Suriname, veel mensen die staan te wachten aan de uitgang om je bagage voor je weg te dragen en er natuurlijk allemaal iets voor terugwillen..

Gelukkig vonden we snel onze lift en konden we onze “bagagekruiers” afwimpelen. De rit naar ons huisje duurde ongeveer een uur en dan waren we er eindelijk!
Twee buurjongens wachtten ons op en we werden even rondgeleid door het huis. Of misschien kan ik beter zeggen: het “huisje”, want zo groot is het ook niet. ^^ Maar groot genoeg om comfortabel te zitten zenne.. Dus, we kregen onze rondleiding, de jongens gaven ons nog wat uitleg en we konden beginnen met uitpakken.

Toen we klaar waren met uitpakken, gingen we op verkenning. We hadden dorst en konden nog allemaal wel iets eten, dus onze eerste uitstap was natuurlijk naar de winkel!

Nog even tussendoor: we hebben GEEN warm water, ik herhaal, GEEN warm water! We zijn ’s ochtends in ieder geval snel wakker! :)

Nadat we allemaal nog wat gedronken en gesnoept hadden, wilden we in ons bed kruipen. Maar er was een vrouw ons huis aan het kuisen, dus dat leek niet zo evident.. Gelukkig begreep ze onze hints en ging ze door. Is het typisch Surinaams dat huizen last minute worden schoongemaakt? :)

De volgende ochtend moesten we vroeg op, we werden om 7u15 op school verwacht. Dus gauw op zoek naar het taxibedrijfje om de hoek. En dan op naar school!

Na ongeveer een dikke tien minuten kwamen we bij de Rankinschool aan, die we vrijwel verlaten aantroffen, afgezonderd van een paar kinderen en één leerkracht. We maakten dus al gauw kennis met deze juf, haar naam ontschiet me even, maar da’s met alle namen op de moment, zoveel te onthouden!
We hebben nog even om meneer Rutu moeten wachten, hij was te laat. Dan uiteindelijk toch kennis gemaakt en de dag kon beginnen!

Op maandag en vrijdag beginnen ze steeds met de ochtendzegening. Dit houdt in dat de leerlingen allemaal in rijen gaan staan en dat ze een danklied zingen. Daarna spreekt de directeur hen toe en bidden ze. Tot slot draaien ze zich naar de vlag toe, die dan wordt opgehangen en gehesen, en zingen ze het nationaal volkslied.

Daarna wordt de bel geluid, waarna de kinderen in de rij gaan staan voor hun eigen klas. Dan luidt de bel nog een aantal keer, ik denk totdat de kinderen stil zijn, en mogen ze hun klas binnengaan.
We bespraken vanalles met mr. Rutu, te veel om op te noemen, en gingen daarna kennismaken met de leerkrachten. Na de kennismaking werd er van ons verwacht dat we gingen observeren. We begonnen bij het zesde leerjaar, amai, wat een culture shock! Niets dat je daarop kan voorbereiden.. De kinderen liepen gewoon door de klas, praatten, deden vanalles behalve met hun werk bezig zijn. De kinderen die wel wilden werken, werden door hun klasgenootjes gestoord, niet fijn voor hen.

Na de speeltijd gingen we terug naar huis, we moesten alles even laten bezinken.

Na een tijdje besloten we om nog een tochtje naar de stad te maken. Te voet weliswaar..
We gingen net naar de stad vertrekken, trokken de deur dicht en wilden vertrekken. Op dat moment was het nog goed weer, dus wou Tineke nog snel even haar zonnebril binnen gaan halen. We probeerden terug binnen te komen, maar dat lukte niet, we hadden onszelf buitengesloten! Zes meiden die proberen terug binnen te geraken, dat trok al gauw de aandacht van een van onze overburen die zich haastte om ons te komen helpen. Vriendelijke mensen, die Surinamers! :) Uiteindelijk zijn we dan toch binnengeraakt, bedankt overbuurman!

Toen konden we eindelijk naar de stad. Het was zachtjes aan het druppelen, regen die we verwelkomden, want het was super warm. Al gauw begon het harder te regenen en liepen we in een heuse stortbui verder. Elke Surinamer die we tegenkwamen zei wel “Lekker weertje he?”. ^^ Na een tijdje waren we nat tot op onze onderbroek en aan het ontwijken van plassen werd geen aandacht meer besteed. We waren toch al nat, dus konden we ons maar beter ineens amuseren he. We zijn eventjes in een overdekte markt geweest. De centrale markt, zoals ik later te weten kwam. Daar kochten Evi, Bianca en ik iets om te eten.
Dan weer op weg, nog even langs een groot warenhuis voor afwaszeep, sponzen en een verdeeldoos, en we konden naar huis vertrekken.. Moesten we natuurlijk nog een bus vinden!
Zeiknat kwamen we dan aan die bus aan, ik voelde me al schuldig om op de zetels te gaan zitten.

We zijn dan toch goed aangekomen thuis en konden ons afdrogen. Een fijne avond en een spelletje UNO verder en we kropen weer in ons bed.

Vandaag werden we om 8u aan het commissariaat verwacht, maar we hebben de Surinaamse mentaliteit al goed onder de knie, dus vertrokken we pas rond 8u. Rond 9u kwamen we op het commissariaat aan, waar bleek dat we pas om 10u werden verwacht. De groep uit het andere huis had ons de vorige dag moeten verwittigen, wat dus niet gebeurd was. We zijn dan maar iets gaan drinken aan de overkant, konden we nog wat babbelen en relaxen, geen probleem! ^^

Toen het 10u was, zijn we naar het commissariaat gegaan, waar we kennismaakten met mr. Blockland en waar we een leuk boek kregen, “Surivlaamse sprookjesbundel”. Van daar reden we naar de vreemdelingendienst. Toen we daar aankwamen bleek dat we een ticket moesten tonen. Dit ticket hadden we niet, aangezien ons ticket een virtueel ticket is. Dus moesten we eerst naar SLM, onze luchtvaartmaatschappij, om een ticket te laten afdrukken. Toen dat gelukt was, gingen we terug naar de vreemdelingendienst waar alles geregeld werd. Onze paspoorten werden bij mr. Blockland in bewaring gegeven en we werden allemaal afgezet waar we moesten zijn.
Bianca en ik werden bij een fietsverhuurbedrijfje afgezet, aangezien we net daarvoor een fiets hadden gehuurd en we die dus nog moesten afhalen.

Ons eerste fietsavontuur door Paramaribo begon!
Eerst nog eventjes iets eten om krachten op te doen en toen vertrokken we weer naar huis.
Het verkeer is hier niet zo fietsvriendelijk als bij ons, dus we moesten goed op onze tellen letten! Ik heb nogal wat angsten uitgestaan, amai..
En morgen met de fiets naar’t school! Ik zie het al helemaal zitten! NOT! ^^

Tot hier mijn avontuur van de voorbije dagen. Ik hoop dat ik veel van jullie allemaal hoor en misschien tot mails!

Marijke, over and out! ;)